پرورش حس ديني کودکان

پرورش حس ديني کودکان 

والدين معمولاً گله دارند:

«کودکان ما قبل از اين که به سن بلوغ برسند در انجام فرايض ديني از ما پيشي مي گيرند، ولي وقتي که به سن تکليف مي رسند در انجام اين امور دچار فتور و سستي مي شوند ، اداي تکاليف ديني را به تأخير مي اندازند، در مواردي هم از انجام آن خودداري مي کنند و وقتي بزرگ ترها از آنان مي پرسند که آيا نماز خود را خوانده ايد، متوسل به دروغ مي شوند و پاسخ مي دهند که خوانده ايم.»

برخي بر اين عقيده اند که اگر کودکان، پدران و مادران خود را الگو قرار بدهند و بزرگ ترها هم در انجام وظايف ديني اهتمام و مراقبت کافي داشته باشند، خود به خود کودکان از آنان تبعيت خواهند کرد. اما بايد اعتراف کرد در خانواده هايي که پدران و مادران با اهتمام و دقت ، در اول وقت به انجام نماز مي پردازند نيز اين مشکل جريان دارد، يعني فرزندان اين گونه خانواده ها هم در انجام نماز دچار تسامح و تساهل مي شوند.

مطالعه و بررسي نشان داده که مقصر اصلي پدران و مادران اند، زيرا به جاي انجام وظيفه اساسي و اصلي، تنها به اين اکتفا مي کنند که شکل ظاهري نماز خواندن را در دوره کودکي به فرزند خود انتقال دهند. بديهي است که در دوره کودکي ، فرزندان همان حرکات پدران و مادران خود را تقليدوار انجام مي دهند و پدران و مادران به سادگي گمان مي کنند که فرزندانشان با علاقه و عشق به خواندن نماز مي پردازند، غافل از اين که کودکان براساس تقليد به انجام اين کار مي پردازند. وقتي کودک دوره تقليد را پشت سر مي گذارد و در سنين بلوغ به تفکر و انديشه مي پردازد، همه اموري را که قبلاً براساس تقليد انجام مي داده، يکي پس از ديگري رها مي سازد و پدر و مادر ناگهان احساس مي کنند که کودک نمازخوان ديروز، امروز از نماز خواندن خودداري مي کند. علت اين است که پدران و مادران به جاي بيدار ساختن حس ديني و مذهبي در کودکان به عمل تقليدي فرزندان خود دلشاد گشته، باور مي کنند که وظيفه اصلي خود را انجام داده اند.

در اين جا بايد به اين سؤال پاسخ داد که رسالت اصلي پدران و مادران در دوره کودکي فرزندان چه بوده است؟ آيا آنان اين وظيفه را انجام داده اند يا نه؟ بديهي است اگر فريضه نماز در دوره کودکي براساس بيداري حس ديني انجام شده باشد کودک هرگز خواندن آن را ترک نمي کند، چون علت نماز خواندن يعني بيداري حس مذهبي تحقق يافته و حس ديني به مرور زمان تقويت و تشديد مي شود.

در اين جا با صراحت بايد اعتراف کرد که جز در موارد اندک، پدران و مادران وظيفه اصلي خود را در ارتباط با فرزندان خود انجام نمي دهند و حس ديني را که در عمق جان کودک وجود دارد ، پرورده نساخته، دل خود را به نماز تقليدي فرزندان شاد مي کنند، حال آن که والدين آگاه تلاش مي کنند به موازات نماز تقليدي کودکان حس مذهبي و ديني را در آنان پرورش دهند ، اصول اعتقادي را به طور فشرده و ساده به کودکان خود انتقال دهند تا آنان با فلسفه نماز خواندن آشنا شوند. نکته مهم اين است که اين نقل و انتقال بايد با زبان کودکانه انجام پذيرد تا کودک بتواند آن را درک کند و پذيراي انجام آن شود.

منبع: روزنامه کيهان