پرورش احساس مذهبي بخصوص نماز در كودكان و نوجوانان(1)

پرورش احساس مذهبي بخصوص نماز در كودكان و نوجوانان(1) 

والدین عزيز شما مي توانيد مطالب مربوط به روشهاي پرورش احساس مذهبي نماز را در ده قسمت مطالعه نماييد .احساس مذهبي ، يعني تلطيف روان و اعتلاي وجود . تربيت و تقويت احساس مذهبي ، يعني هدايت كودكان و نوجوانان در راستاي گرايشهاي فطري و ارضاي نيازهاي رواني آنها و سرانجام پرورش احساس مذهبي ، يعني متجلي نمودن والاترين ارزشها و فضيلتها .

بدون ترديد همه كودكان بالفطره استعداد پذيرش و انجام تكاليف مذهبي را دارند ، اما آنچه كه مهم است چگونگي ارائه يا عرضه نمودن اسباب رشد يا آئين الهي است. اگر ما بتوانيم كودكان را به نحو شايسته و مطلوب در معرض مشاهده و يادگيري رفتارها يا تكاليف مذهبي قرار دهيم ، مسلماً آنها به طور طبيعي و با احساس و رضايت قلبي ، آن رفتارها را خواهند آموخت ؛ چرا كه آداب مذهبي ، مسائل قراردادي و وضعي را تحميل نمي كنند ، بلكه عاملي هستند در جهت تأمين نيازهاي فطري انسان ، و نماز كاملترين پاسخ به عالي ترين نياز انسان است.

پرورش احساس مذهبي كاري است بس ظريف و حساس و در عين حال بسيار ساده و آسان. احساسات و عواطف مهمترين نقش در تكوين شخصيت ، تنظيم هدفها و برنامه هاي زندگي و روابط فردي و اجتماعي دارد.

چگونگي نگرش يا برخورد كودكان و نوجوانان نسبت به جهان هستي ، محيط اطراف ، آداب و تربيت و ارزشهاي حاكم بر خانه و جامعه ، متأثر از دو عامل تعيين كننده يعني : برداشتهاي ذهني ( شناخت ) و احساسات و عواطف است.

در ماهها و سالهاي اول زندگي مجموعه اشكها و لبخندها و كششها و گريزهاي كودكان ، حكايتگر چگونگي تشكيل برخوردها و نگرشهاي مختلف در آنها نسبت به رفتارها ، ارزشها و آداب و ترتيب هاست.

هرگاه شناختي كه انسان نسبت به پديده ها و مسائل  مختلف پيدا مي كند ، توأم با احساسات ناخوشايند و نامطلوب باشد ، نتيجه اي جز به وجود آمدن نگرش يا آمادگي رواني منفي نخواهد داشت و برعكس زماني كه اين برداشت همراه با احساسات مطلوب باشد ، زمينه ي ايجاد نگرشي مثبت و مولد فراهم مي آيد.                                                                                   

به بيان ديگر نگرش و احساسي كه كودكان و نوجوانان نسبت به مسائل و پديده هاي گوناگون پيدا مي كنند پايه هاي نخستين رفتارها و شخصيت آنها را تشكيل مي دهد.

بنابراين در تعليم و تربيت به طور اعم ، و تربيت مذهبي به طور اخص بويژه در دوران كودكي و نوجواني ، توجه به نقش خوشايندي احساس نسبت به امور مورد نظر ، بسيار مهم و تعيين كننده است .

كودكان و نوجوانان در يادگيري و كسب عادات مطلوب بيش از آن كه متأثر از زبان منطق و استدلال باشند ، وجودشان مملو از عواطف و احساسات بوده ، مستعد پذيرش مطالب از طريق زبان مهر و محبتند.

با ايجاد احساسات خوشايند در كودكان و نوجوانان ، زمينه يادگيري رفتارهاي مطلوب ، پيدايش انگيزه هاي رشد ، همانند سازي و اتصاف به صفات الگوهاي دلخواه فراهم مي گردد.

منبع:تبیان