نماز در قرآن
(تعبیراتی از نماز در قرآن)
ـ نماز خواندن ارتباط با خدا پیدا کردن است.
ـ نماز به جهان ماورای طبیعت راه یافتن و به خداوند بزرگ ایمان داشتن و تنها در برابر او سر تعظیم فرود آوردن است.
ـ نماز سخن گفتن با خدا و سرانجام به افکار و رفتار و کردار رنگ خدایی دادن است.
ـ نماز هر گونه عوامل اضطراب و دلهره را از بین برده و دل را از آرامش کامل برخوردار میسازد.
ـ نماز خود را ساختن و برای جنگیدن با دشمن آماده نمودن است.
ـ نماز یک وظیفۀ ثابت و معین برای مؤمنان است.
ـ نماز انسان را در برابر گناه بیمه میکند و نیز زنگار گناه را از آیینۀ دل میزداید.
ـ نماز عمل موثری برای مبازره با شرک و وسیلهای برای طرد هر گونه وسوسۀ شیطانی از دل و جان آدمی است.
ـ نماز خواندن و بر آن شکیبایی و استقامت ورزیدن برای انسان و خانوادۀ او مایۀ پاکی، صفای قلب، تقویت روح و دوام یاد خداست.
ـ نماز سمبل پیوند با خالق است. قدرتمندان با تقوا، هرگز دست از آن برنمیدارند.
ـ نماز انسان را به تجارت آخرت که کساد در آن نیست، امیدوار میسازد.
ـ نماز ستون دین، پیوندخلق و خالق، مربی نفوس، معرج مؤمن و نهی کننده از فحشاء و منکر است.
ـ نمازگزارانی که به نماز خودشان تداوم میبخشند، بندگان شایستۀ پروردگار هستند.
(روزنامه نگاه، شماره۲۸۲، نیمه اول آذر ماه ۱۳۸۵)
متن آیات را در پست های بعدی مشاهده کنید.